Artorias liep op een rustig drafje langs het strand. Het water was fris, niet zo koud als het water dat ze gewent was maar het voldeed zeker. Ze vond het strand fijn, thuis hadden ze alleen maar een hoop rotsen met af en toe een kade. Er waren vast wel stranden te vinden maar die lagen dan te ver weg om te bezoeken. Dit was voor haar dus ook nieuw om te zien, na een tijdje naar het zand te hebben gestaard had ze zichzelf toch zo ver gekregen om verder te lopen. De lange open ruimte die een stand gaf waren dus een van de dingen die ze er leuk aan vond, het plakkerige zand was weer een nadeel. Haar twee kleurige blik gleed langs het water met het zand eraan, in de verte lag een boot. Ze voerde haar pas aan tot een snelle huppel draf. De kleine teef had een liefde voor boten ontwikkelt, de kleine tochtjes die ze op een klein bootje had gemaakt waren altijd leuk geweest. Eenmaal voor het enorme metalen ding bleef ze staan. Haar blik verwaasde en in gedachten zag ze vuur achter de boot brandde. Vlammen verslinde land en ijs, water vocht terug maar leek niet te winnen. De boot vluchtte met het water mee. Was deze boot ook gevlucht? Was hij ook ontsnapt aan vlammen? Echt heel sterk zag hij er niet meer uit. Zonder uit haar gedachten te ontsnappen liep ze de boot in. Het getik van haar nagels haalde haar terug in de werkelijkheid. Ze rook hond.