Come out, come out

Onderwerp: Come out, come out ma sep 08, 2014 6:27 am

i stopped caring

Het geluid van zijn klauwen die op de grond tikten echode door de afgebrokkelde muren. Een ware echo verspreidde zich door de stad en kwam uiteindelijk weer terug bij de oorzaak van het geluid. Zijn gepluimde staart bevond zich dicht bij de grond en sleepte er zelfs bij, terwijl zijn kop hoog opgeheven was. Zijn twee oren stonden bijna loodrecht op zijn kop, maar zijn kille goud gekleurde ogen maakten geen vriendelijke indruk. Om zijn nek bevond zich een oude halsband, die zich gammel nog net bij elkaar wist te houden, maar de zwartgeblakerde randen konden er makkelijk uit gehaald worden. Met een ruk van zijn kop draaide hij zich om, toen hij geluid van zijn rechterkant hoorde, maar het waren slechts een paar stenen die van hun muur afbrokkelden en met veel kabaal op de kapotte straten terecht kwamen.
De stad was niet meer zoals hij geweest zou moeten zijn. Het doel waarmee hij was gebouwd diende niet meer. Hannibal verplaatste zich verder, dieper de ruïnes in die ooit zoemden met het leven van mensen. Hier en daar kon hij nog de o zo bekende tekenen zien dat hier ooit mensen hadden geleefd. Jonkies hadden hier en daar de muur beklad en hier en daar stond zo'n zilveren bak waar ze hun eigen vuilnis in gooiden. Een bron van voedsel kon het nu zijn, maar zelfs hij wist dat alles wat eetbaar was nu allang was bedorven. Een zacht grommend geluid kwam uit zijn keel toen hij nogmaals een geluid hoorde, dit droeg het geluid een geur met zich mee. Hannibal's sterke neus merkte hem hier meteen op aan. De diepe grom werd luider, maar hij hield zijn houding precies hetzelfde. Door zijn grootte kwam hij meestal wel dreigend over en deze reu had alles behalve lieve dingen in petto met vreemde honden.

open // 303 // not in a good mood (as always)

robb stark

Onderwerp: Re: Come out, come out ma sep 08, 2014 10:00 pm

Met vlugge passen draafde de langpotige reu door de verlaten straten van de ooit zo drukke stad. De straatstenen werden langzaam omhoog gedreven door boomwortels, en sommige huizen waren al overwoekerd met klimop. Dit was voor de Borzoi echter al vrij normaal geworden. Hij had nog een tijd meegemaakt dat hij met zijn eigenaar door precies dezelfde stad liep, maar deze tijden had hij achter zich gelaten. Nu sleet hij zijn dagen zwervend zonder doel, wat hem totaal niet verkeerd lag.
Al van een afstand rook Bright de zurige geur van een andere, nog onbekende reu. Even stond hij stil, en liep vervolgens iets langzamer door, meer op zijn hoede. Zodra hij zijn kop langs de hoek waar de geur naar leidde stak, kwam de andere hond in zicht. Meteen al merkte Bright op dat deze reu geen lieverdje was. Zijn diepe grom was van een afstand al te horen, en hij stond stevig op de poten. Bright had eigenlijk geen zin in confrontatie, maar liep toch op de ander af, waarschijnlijk door een stukje instinct. Bright's houding was neutraal, maar toch hield hij de reu scherp in de gaten, stel dat hij snel weg moest wezen. "Iets mis, vriend?" vroeg hij met een grijns op zijn smalle kop.